Πώς συσσωρεύονται τα γεγονότα στη ζωή μας, όπως στις ανυπεράσπιστες επιφάνειες οι κόκκοι σκόνης, κι όπως η σκόνη, έτσι ασήμαντα είναι τα περισσότερα, και το ίδιο αναπότρεπτα και μοιραία. Ώσπου, με μια κίνηση, χέρια που ανοίγουν μονοπάτια έρχονται να καθαρίσουν το γκρίζο κι αποκαλύπτεται της ψυχής η διαύγεια ολοκάθαρη. Και κοίτα που το καθάρισμα αυτό είναι πρώτα από όλα χάδι.Στον αναπόφευκτο καμβά της σκόνης των μικρών πραγμάτων που μας μένει με το πέρασμα του χρόνου έχουμε την ευτυχία να σχεδιάζουμε αγγίγματα.
Από εσένα
μόνο το χέρι σου θυμάμαι.
Από εσένα,
μόνο την αγάπη που ένιωσα
έχω ν' αγαπώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου